 Corsica, eiland van vergezichten |
|
|
Het is een lange eenzame klim vanuit Ponte Leccia de Castagniccia in. Over het verlaten asfalt schuifelt een onschuldige geelgroene toornslang snel zijwaarts naar de overkant. Even voorbij de 950 meter hoge Col de Prato word ik door een dozijn nieuwsgierige ezels omsingeld. Mijn rode fietstassen zijn niet eetbaar zo blijkt al snel, en ze laten me weer gaan.
Corsica is al een aantal jaren een gewilde bestemming voor zonnige fietsvakanties. Een goede bereikbaarheid, een gunstig klimaat en bovenal de perfecte combinatie van heerlijk fietsen over rustige wegen en zwemmen in het lauwe water van de Middellandse zee, hebben daar zeker toe bijgedragen. Het eiland is zo groot als Gelderland en Overijssel samen en kan makkelijk in één vakantie helemaal rond worden gefietst. Hierbij ligt het voor de hand om de kustweg te volgen. Aan de westkant van het eiland is die behoorlijk geaccidenteerd en volgt het ene spectaculaire panorama na het andere: kleurige rotskusten, romantische baaien met Genuese verdedigingstorens, kleine vissershaventjes en citadelsteden. De oostkust valt daarmee vergeleken tegen: lange rechte, vrij drukke wegen met weinig landschappelijke variatie. Nee, dan liever het binnenland met zijn woeste gorges, kastanjebossen, dennewouden en stille bergdorpjes met prachtige klokketorens! Niet zelden wordt hier de weg geblokkeerd door loslopende, halfwilde varkens die knorrend en snuivend wegrennen of koeien die stoïcijns midden op de weg blijven staan. Een aantal van de mooiste trajecten zijn:
De mogelijkheden voor off the road werk zijn trouwens op Corsica tamelijk beperkt. Op een enkele uitzondering na zijn alle doorgaande wegen inmiddels geasfalteerd en de paden in het bergachtige binnenland die voor het echte ruige werk lijken uit te nodigen zijn op een mountainbike meestal absoluut onbegaanbaar. Veel verkeersborden in het binnenland zijn aan flarden geschoten door vuurwapens met vaak schrikbarend kaliber. Dit houdt geen enkel verband met de bevrijdingsbeweging FLNC of ANC (Front de libération nationale de la Corse en Accolta naziunale Corsa). Vuurwapens hebben nu eenmaal een lange traditie op het eiland en groot wild om af te knallen is er niet meer, verkeersborden nog wel. Overigens mag verwacht worden dat met het nieuwe statuut dat voor Corsica verregaande autonomie garandeert en dat in 1992 wrsch. van kracht wordt, de aanslagen op banken en andere commerciële Franse instellingen snel af zullen nemen.
Corsica is een eldorado voor collenverzamelaars. Nergens anders kunnen in zo korte tijd zoveel echte cols aan de verzameling worden toegevoegd. Het eiland telt liefst 179 verharde cols! Hiervan zijn er 10 boven de 1000 meter; de Col de Vergio is met 1477 meter de hoogste. De meeste cols en overige beklimmingen zijn niet overdreven steil en zijn dus ook met bagage goed te doen, maar er zijn natuurlijk uitzonderingen. Zo is de Col de Bavella van de oostkant zeer zwaar met een overwegend slecht wegdek (zie profieltekening) het is samen met de Col de Vergio wel de mooiste col van het eiland! Het hoogst befietsbare punt van het eiland ligt bij Ghisoni. Een zeer hobbelige asfaltweg met de nodige gaten voert hier naar de Bergeries de Capanelle op 1586 meter en een aftakking gaat zelfs naar 1700 meter, waar een troosteloos wintersportoord " Ghisoni 2000", ligt. De eerste 7 km van deze klim zijn zeer steil en onregelmatig. Het uitzicht boven reikt van de Monte Renoso tot aan Italië. Nog zwaarder is de klim door de Gorges de la Restonica met na de Ponte de Tragone een gruwelijke passage van 15%, maar bovenaan op 1375 meter wordt de moeite beloond met een fantastisch panorama met besneeuwde bergen en watervallen en mischien zelfs een overzeilende lammergier! In de nauwe kloof van de Scala di Santa Regina fiets ik blijkbaar te dicht langs de kolonie rotszwaluwen die gehuisvest is in een groot vrijstaand rotsblok langs de weg. Furieus voeren de kleine vogeltjes duikaanvallen uit, rakelings boven mijn haardos scherend en schrille kreetjes slakend. Van de schrik bekomen zie ik een fietser zònder bagage met gezwinde vaart de kloof afzakken even later gevolgd door een "Vespa piaggio" mèt bagage. Dat moeten de Canadezen uit Quebec zijn, met wie ik een paar dagen geleden op de primitieve kampeerplaats van Ghisoni een genoeglijk met wijn besproeid avondje heb beleefd. Hij is gynaecoloog en fanatiek fietser en zij doceert Frans op de universiteit van Montreal en tuft op haar brommer achter haar man aan op diens vele fietsreizen. De kinderen blijven tegenwoordig thuis, die zien dat niet meer zitten om met die twee" fanatieke ouwe gekken" Corsica af te crossen. Na de hartelijke begroeting fiets ik weer alleen verder. Hogerop de col, waar de uitgestrekte bossen van Corsicaanse dennen beginnen, demonstreert een serie met de kop op telefoonpalen gespijkerde vossenkadavers op afdoende wijze hoe de locale bevolking over het in het regionale natuurpark geldende jachtverbod denkt.
|
|
 Onderweg
Info over Corsica op internet: Corsica.pagina.nl Reis Overnachtingen Fietsverhuur Fietsenmakers Kaarten |
|
 Bestel het boek Fietsen op Corsica, klik hier voor meer info
|
Terug
|
Dan ontvouwt zich bij de nadering van Piedicroce een verbluffend panorama: op de voorgrond de ruïnes van het oude klooster van Orezza, iets verderop de contouren van Piedicroce met het prachtige silhouet van de barokke campanile als blikvanger; dit alles gebed in een groene oceaan van tamme kastanjebomen die als een golvend tapijt een schitterende komvormige vallei bekleden. Her en der rijzen uit het groen nog meer klokketorens op , gevangen in de ochtendnevelen en behorend bij evenzovele bergdorpjes. Ja, hier ver weg van de kust klopt het echte hart van Corsica.
de kustweg tussen Calvi en Porto en verder langs de "Calanche" tot Piana,
Buiten een paar nationals in de buurt van de grotere steden zijn de wegen op Corsica relatief zeer rustig. De bochtige kust- en bergwegen zijn wel opvallend populair bij moterrijders. Een aanzienlijk deel van de fietsers op Corsica, vooral de Duitsers, rijdt op ATB's rond. Hoewel de wegen gemiddeld van wat mindere kwaliteit zijn dan op het Franse vasteland, is dit absoluut niet noodzakelijk. Zelf reed ik met 25 mm draadbandjes mèt bagage meer dan 2000 km zonder lekke band.
Na een lange fietstocht door de Balagne, het Toscane van Corsica, zet ik even buiten Calvi mijn fiets tegen de muur van een café, schuif het kralengordijn opzij en klepper op mijn fietsschoentjes naar binnen. In het somber verlichte etablissement zit een groepje zwart- bebaarde mannen te kaarten aan een tafeltje. Ik schuif op een kruk aan de bar en bestel een pils. Mijn oog valt op een groot portret van Pascal Paoli, de Corsicaanse vader des vaderlands, dat boven de kaartspelers aan de muur hangt. Een van hen vangt mijn blik op en begint demonstratief in het Corsicaans een vrijheidslied te zingen, al spoedig vallen de anderen in. Ik glimlach maar wat en probeer er niet al te Frans uit te zien terwijl ik mijn bier opdrink.
De toeristische groei, die de laatste jaren (gelukkig) was gestagneerd en op 1.2 miljoen bezoekers per jaar was blijven steken, lijkt weer aan te trekken. Het echte hoogseizoen duurt echter maar kort: van 14 juli tot half augustus als de Fransen (veelal van Corsicaanse origine) massaal naar het eiland oversteken. Zij maken 50% uit van alle toeristen. De Italianen (vooral in de tweede helft van augustus) en de Duitsers (meer gespreid, veel met de pinkstervakantie) komen met ieder 20% op de tweede plaats. In het hoogseizoen zijn de temperaturen overdag al snel onaangenaam op de fiets: tot wel 36% langs de kust! De mooiste maanden om op Corsica rond te fietsen zijn daarom mei, juni en september. Echte natuurliefhebbers kunnen nog eerder gaan. De uitbundig bloeiende en geurende maquis is al vanaf april op zijn mooist. De bergpassen in het binnenland kunnen nog wel dichtgesneeuwd zijn en de zee is dan nog te koud om te zwemmen.