Na een grotendeels doorwaakte nacht op de veerboot is het na aankomst in de Tyne haven even zoeken naar de juiste route. Even verder vinden we de slecht bewegwijzerde ingang van de lift die hoort bij de fiets/voetgangerstunnel die diep onder de Tyne door naar de zuidoever voert. We blijven de zuidoever van de Tyne volgen via onder meer de Keelmans Way met een imposante passage onder de 6 grote bruggen van Newcastle. Aanbeland bij de River Derwent volgen we de linkeroever via de Derwent Walk tot het begin van het disused railway path. Door een tunnel van vegetatie volgt een kilometers lange aangename route tot Ebchester waar we de C2C route voorlopig verlaten. Hier beginnen we aan een eigen route die ons over volkomen verlaten wegen met soms zeer steile hellingen via het Derwent reservoir en Rookhope naar Westgate brengt. Vooral het traject Hunstanworth-Rookhope is onvergetelijk met zijn desolate autovrije weg vol cattle-grids die tussen ontelbare schapen, konijnen en tientallen wegvliegende schotse sneeuwhoenders door een ruig en mistig heuvellandschap voert.

De volgende ochtend na een stevig Engels breakfast wacht direct de steile maar magnifieke beklimming van de Westernhope pass: grasland met biezen en eindeloos veel schapen en een viertal hekken in de afdaling. Ook de weg van Middleton naar Brough verrast met zijn halfwilde loslopende pony's. Uiteindelijk bereiken we na ruim 100 kilometer Bowness on Windermere in het Lake District waar de VVV uiterst behulpzaam is bij het zoeken naar een kamer. Dat blijkt zelfs in september nog niet zo'n makkelijke opgave. Hier blijven we een dag extra want de twee steilste passen van Engeland liggen hier vlakbij. De volgende dag neem ik het veerpont over de Windermere om na een niet al te lastige aanloop de Wrynose Pass (390m) en Hardknott Pass (393m) aan te vallen. Beide beklimmingen zijn nauwelijks meer dan een kilometer lang maar staan te boek als 1:3 hellingen. Vooral de Hardknott blijkt inderdaad extreem steil met diverse passages van 30% die zelfs op het allerkleinste blaadje van de mountainbike amper te fietsen zijn.

De volgende ochtend moet onder het toeziend oog van buitelende raven eerst nog de Kirkstone Pass (454m, 5 km lang waarvan de eerste 200m 15-20% en de laatste 700 meter 15%) eraan geloven voordat Thijs en ik koers zetten naar Keswick in het noorden van het Lake District. Via de drukbezochte toeristenstadjes Windermere en Abmbleside fietsen we eerst naar Grasmere waar het Tea house aan het water koffie en taart van zeer goede kwaliteit serveert. Voor het laatste stukje maken we gebruik van de bewegwijzerde fietsroute naar Keswick die via de Castlerigg Stone Circle voert. In een landschappelijk prachtige setting ligt hier de mooiste van de naar schatting 40 steencirkels van Cumbria, daterend uit ± 3000 voor Christus. In Keswick blijven we een drietal verregende dagen. Keswick is als toeristencentrum van het noordelijk deel van het Lake District een stuk kleinschaliger en aangenamer dan Ambleside of Windermere. Thijs en ik zijn vooral gecharmeerd van The Lakeland Pedlar, een uitstekende fietsenzaak annex ecologisch restaurant/café met voor Engelse begrippen zeldzaam goede koffie en heerlijke zelfgebakken taarten.

We maken een prachtige bergwandeling rondom Derwent Water, bezoeken een vermakelijke demonstratie van bordercollies die schapen en eenden bijeen drijven en belanden 's avonds in de pub in een kostelijke Karaoke avond. Ondanks de regen kan ik het niet laten om ook nog de Honnister Pass (358m) en de Whinlatter Pass (318m) op te fietsen. Eigenlijk hadden we vanuit Keswick nog even op en neer naar Workington gewild om de C2C route helemaal van kust tot kust gehad te hebben. Dat bewaren we voor een andere keer.

The Old Coach Road

De boot op zaterdagavond in Newcastle wacht niet dus vertrekken we donderdagochtend in de stromende regen uit Keswick. Eerst passeren we weer na een forse klim de indrukwekkende Castlerigg Stone Circle om een weinig verder ondanks het beestenweer aan de onverharde alternatieve route te beginnen. De waarschuwing in de kaartgids van de Sea to Sea route is te uitdagend en prikkelt onweerstaanbaar onze nieuwsgierigheid: Warning: 'this route follows very rough tracks which cross high and exposed moor land; be sure of your ability and your equipment before you choose this route!'

Er blijkt geen woord van overdreven. Thijs moet onmiddellijk op de zeer steile en kleiige helling van de fiets en begint aan een kilometers lange sjouwpartij. Ik houd het bijna tot de top vol maar uiteindelijk dwingt de combinatie steil, en losse spekgladde keien mij ook tot afstappen. Intussen is het karrenspoor waarover ooit, als we tenminste de naam Old Coach Road moeten geloven, de postkoetsen rammelden volledig onder water verdwenen. Een halfopen schapenhok op het hoogste punt biedt even onderdak tegen de regen; niet voor lang want we moeten het schamel onderkomen delen met een schaap dat in verregaande staat van ontbinding verkeert.

De afdaling is extreem en sensationeel. De weg is omgetoverd tot een borrelende bergbeek met het water soms tot aan de naven. Op één plaats stort zich zelfs een wildkolkende rivier dwars over de weg, onneembaar met de fiets. Gelukkig biedt daar een houten voetgangersbruggetje een alternatief. Het blijft voortdurend laveren tussen de keien en zoeken naar de min of meer berijdbare stukken aan de zijkant van de weg of zelfs naast de weg. Dit is pas echt mountainbiken! In volle afdaling omzeil ik een ietwat beteuterd kijkende bestuurder van een echte Landrover met Nederlands nummerbord. Op het acht kilometer lange traject is hij de enige levende ziel, maar hij beantwoordt mijn groet niet.

In Greystoke kunnen we eindelijk in Boot&Shoe bij een kop hete soep op verhaal komen en treffen we twee Engelsen die dezelfde route blijken te hebben afgelegd.

Ze zijn op weg naar een B&B in Langwathby die wij gelijk ook maar besluiten op te bellen. 's Avonds worden we vanuit ons logement samen met de Engelsen in een busje tegen een geringe vergoeding gebracht naar de pub in het dorp voor een pubmeal en een pint en komen de verhalen los. Op het afgesproken tijdstip worden we weer opgehaald. Wat een service!

De vrijdagochtend begint aangenaam over rustige wegen. We passeren eerst kort na Little Salkeld opnieuw een indrukwekkende steencirkel: Long Meg and her Daughters. Zestig verspreid liggende stenen vormen een cirkel met een diameter van ruim boven de 100 meter. Er loopt een boerenweg dwars doorheen met twee enorme eeuwenoude eiken. Bij Five Road Ends neemt Thijs het geasfalteerde alternatief en volg ik de rough track met een paar modderige passages. Waar we weer bij elkaar komen begint het stevig te klimmen naar de Hartside Pass (580m). Het café bovenop bij het uitzichtpunt is een ware ontmoetingsplaats voor C2C fietsers. Bij Carrigill kiezen we opnieuw voor het alternatieve traject over asfalt dat echter ontiegelijk steil blijkt met minstens 25%. We passeren diverse beehives, bijenkorfachtige bouwsels die verlaten mijnschachten moeten afsluiten. De afdaling naar het oude mijnstadje Nenthead gaat met dichtgeknepen remmen die we laten afkoelen in het Mining Centre met teahouse en bunkhouse. Slechts één winkel annex postoffice telt het dorpje verder. Vlak na Nenthead passeren we het hoogste punt van de C2C route, 609 meter, waar ondanks de afwezigheid van noemenswaardig verkeer een hertenjong dood in de berm van de weg ligt. We blijven door verlaten voormalige mijngebieden fietsen, alleen tussen Allenheads en Rookhope blijkt er nog eentje open. In een desolaat dal vol ruïnes is De Grove Rake Mine de enige nog werkende fluorspaat mijn. De officiële onverharde route na Rookhope is tijdens het jachtseizoen op het Schots sneeuwhoen van 12 augustus t/m eind oktober op schietdagen gesloten. Op mile 94 staat dan een Sustrans warden om fietsers om te leiden. In Rookhope nemen we daarom de alternatieve route naar Stanhope om daar te overnachten in een uiterst kneuterig B&B. Het is kermis en 's avonds zijn de pubs afgeladen.

De laatste dag begint met een zware klim Stanhope uit waarna we na passage van een eerste cattle-grid weer tientallen grouses (Schotse sneeuwhoenderen) links en rechts opschrikken. Hierna volgen we de Waskerley Way over grof gravel dat later een smal spoor door het gras wordt en na Consett komen we weer op de Derwent Walk die ons snel naar de Tyne brengt. Ditmaal volgen we de noordoever dwars door Newcastle wat niet zo'n goede keus blijkt. De route blijkt hier slechts voorlopig en onbewegwijzerd en volgt Hadrians Wall National Trail. We fietsen helemaal door tot Tynemouth alvorens om te draaien en terug te gaan naar de wachtende Princess of Scandinavia.

  C2C of Sea to Sea
 

Al jaren is de lange afstandsfietsroute van Whitehaven (of Workington) naar Newcastle (of Sunderland) hét paradepaardje onder de Britse LF-routes. Een beetje Engelse toerfietser moet deze tocht van de Ierse zee dwars door Noord-Engeland naar de Noordzee minimaal éénmaal tot een goed einde hebben gebracht. Laat er nou toevallig een uitstekende bootverbinding van IJmuiden met Newcastle zijn, ideaal om als Hollandse fietser eens kennis te maken met een Britse LF-route.

Engelsen fietsen de route altijd van west naar oost vanwege de overheersende windrichting. Thijs en ik, eigenwijze Hollanders als we zijn, beginnen aan de route tegen de stroom in; van oost naar west dus. Eigenlijk gebruiken we de C2C route ook alleen als onderdeel van een achtdaagse rondtrip vanuit Newcastle naar het Lake District en terug.

Praktische info

Benodigde kaartgids is de Sea to Sea Route Map &Guide uitgegeven door Sustrans 
(zie ook www.sustrans.org.uk) in Nederland en België verkrijgbaar bij de Reisboekhandel voor ± 10,95 Euro

Handig is verder ook 'The Ultimate C2C Guide, Excellent Books, [email protected]' Hierin staat namelijk de accommodatie onderweg uitputtend beschreven.

Veerboot IJmuiden - Newcastle: dagelijks om 18.00 uur met aankomst 9.00 uur Scandinavian Seaways

B&B tip in Keswick (Lake District): Cranford House, 18 Eskin Street, tel: 017687-71017 de uitbaatster is Sonja Meere van Nederlandse komaf. Contactadres in Nederland: Mickledore, Prins Hendrikkade 162, 1011 TB Amsterdm 020-6247130.

B&B tip in Langwathby: Mrs Lorna Egan, Langley House, tel: 01768-881571

Terug